Bu çalışma 13. asır Hıristiyan düşüncesinin önemli isimlerinden biri olan mistik teolog Bonaventura'nın (1217-1274) din felsefe ilişkisine yaklaşımını, felsefi sorunlar üzerinden tartışmaktadır.
Yunan ve İslam felsefesinin Latinceye aktarılması Latin dünyasında felsefenin gelişimini ciddi bir şekilde etkilemiştir. Nitekim Büyük Albert ve Thomas Aquinas'ın temsil ettiği Latin Aristoculuğu ile Daçya'lı Boethius ve Brabant'lı Siger'in öncülüğünü yaptığı Latin İbn Rüşdcülüğü akımları ancak böylesi bir etkileşim ağında ortaya çıkabilmiştir. Bu eser İslam düşüncesiyle ilişkinin mahiyetini de göstererek, Augustineciliğe dayanarak söz konusu iki okulu eleştiren Bonaventura'nın din felsefe ilişkisine yaklaşımını, temelde alemin ezeliliği, akılların birliği, mutluluğun mahiyeti gibi felsefi konular üzerinden incelenmektedir.
Kullanıcı Yorumları