Bu zamana kadarki tüm yolculuklarım dışımda oldu benim.
Mutlu anlar, acı anlar, öfkeli anlar, Küskünlükler, sitemler, kavgalar, kahkahalar...
Dışımdaki insanlar, dışımdaki olaylar,
dışımdaki tenlikler, dısımdaki sevinçler,
dışımdaki tesadüfler, şanslar, kısmetler,
dışımdaki öfkeler. Dışımdaki herşey.
“Hayatı bu kadar“ zannederek yaşadım; ne için bu dünyada olduğumu bilmeden... Hepimiz böyle yasıyoruz, özümüzü unutmuş, sınırlarımızı yadsımış bir şekilde...
Doğuyor, büyüyor, ölüyoruz... bu noktada “bitti“ zannederek; kocaman bir sonsuzluk içinde olduğumuzu bilmeden...
Okullar okuyor, çalışıyor, geziyor, arkadaşlıklar kuruyoruz; korkularımızın bizi yönettiğini bilmeden...
Ruh eşimizi arıyoruz yıllarca, onunla tamamlanmak ümidiyle; özümüzde tam ve bütün olduğumuzu bilmeden ...
Allah dışarıda zannediyoruz; içimizde olduğunu bilmeden...
Bu kadar değil, burada bitmiyor.
Bu dünyada olma sebebimiz hatırlamak,
Unuttuğumuzu hatırlamak, bir oyun oynadığımızı hatırlamak,
Artık oyunun bittiğini hatırlamak,
özümüzü hatırlamak,
Saf Sevgiyi hatırlamak,
(Tanıtım Yazısından)
Kullanıcı Yorumları