HüSEYİN YURTTAŞ, bu kitabıyla;- şiir kültürümüzün kaynaklarına iniyor; şiirlerini kurmada Doğu ve batı kültürünün duygusal tarihini gözden uzak tutmuyor;- şiirini, kendi yarattığı şiirsel duyarlıkla, özgün imgelerini sürekli boyutlandırarak geliştiriyor; her duyarlık başka duyarlıkları, her imge başka imgeleri çağrıştırıyor; nerdeyse hiçbir şairi çağrıştırmadan, kendi şiirsel damarından beslenerek yapıyor bunu;- şiir, onda dışa yönelik sanatsal bir eylem olarak değil, şairin kendi içini, benliğini, giderek varlığını arayışı biçiminde bir gelişme gösteriyor; bunu, az şairde görülen bir yetkinlikle yansıtıyor; şiirsel her kalıp ve biçimde tutarlı kılmayı başarıyor;Türkçeyi boyutlandırarak kullanıyora; şiir dilinin zengin olanakları kendi şiir kültürünün sözcüklerini yaratıyor: Dilçe (s.71), göğce (s.75), evsemek (s.80);alışılmış bir biçim ve sesle sürüp gelen şiirlerin şiirsel etkisini aşarak, kendi şiir beğenisi içinde yeni durumlar yaratabiliyor;şiirsel yozlaşmanın yaşandığı bir ortamda, gidişata ayak uydurmuyor; kendini kendi şiirinin yolunu çizecek biçimde yönlendiriyor;özetle sanatını, bütün bir Türk şiirsel birikiminin bireşimiyle kurmaya çalışıyor.Adnan Binyazar
Kullanıcı Yorumları